آینده ای روشن با مهارت خیاطی

من دانش آموز رشته طراحی دوخت هستم. سال گذشته پدرم که راننده بود، بیمار و خانه نشین شد. مادرم مجبور است از هفت صبح تا چهار بعدالظهر در منزل فردی کارگری کند و حقوق بخور نمیری به دست آورد.

زندگی ما بسیار به سختی می گذرد، ولی من مایوس و افسرده نیستم و دست روی دست نمی گذارم، چون با مهارت خیاطی که در مدرسه آموخته ام، تابستان سال گذشته در یک کارگاه تولیدی توانستم مشغول به کار شوم، تمام تعطیلات را از صبح تا عصر کار می کردم، من توانستم با درآمدی که در تعطیلات تابستان داشتم، پول کتابها و شهریه مدرسه ام را بپردازم و مقداری نیز به خانواده ام کمک کنم. لباسها و مانتو شلوارم را نیز خودم می دوزم. انشاالله سال آینده که دیپلم طراحی دوخت را بگیرم، خیال دارم به طور جدی به کار خیاطی بپردازم، دلم می خواهد هزینه جهیزیه ام را خودم تامین کنم، داشتن مهارت به من جرات ابراز وجود می دهد، جرات رویا پردازی، جرات نقشه کشیدن برا ی آینده، مشکلات مالی خانواده ام هیچ گاه باعث یاس و سرخوردگی من نشده است، و هیچ وقت خودم را با دیگران مقایسه نمی کنم، مطمئنم با مهارتی که دارم، و با علاقه ای که به این رشته دارم، آینده ای روشن در انتظار من و خانواده ام خواهد بود. به امید روزهای روشن

بر اساس خاطره ای از خانم انسیه شریفی

دومین سالگرد ارتحال آیت الله هاشمی رفسنجانی...